“Als je niks weet te zeggen hebt, zeg dan niets”. Je kent deze uitspraak vast wel. Afgelopen week kwam ik de quote tegen in het Engels. Alleen was het zeg dan niets doorgestreept en was er “teken iets” voor in de plaats gezet. “Al je niets te zeggen hebt, teken iets.” Klinkt een stuk leuker!
Ik moest inwendig grinniken toen een beeld door mijn hoofd schoot van de keer dat ik dichtgeslagen van boosheid en verontwaardiging tegenover mijn directeur zat en geen woorden had. Ik zag mezelf al een groot vel volkrassen om mijn verontwaardiging en boosheid te uiten.
De keren dat ik bij plotselinge sterfgevallen geen woorden kon vinden en dan maar peinzend opschreef: “ik kan de juiste woorden niet vinden” schoten door mijn hoofd. Had ik het maar getekend.
Alleen met kleuren kan je al heel veel uitrukken.
Ik moest denken aan al die tekeningen van kinderen die ik in de loop van de tijd heb verzameld. Tekeningen voor mijn verjaardag vol met slingers en taarten en bloemen. Toen ik thuis zat met een
burn-out kreeg ik kaarten met teksten geschreven door de ouders, maar de tekeningen die er op gemaakt waren of die me opgestuurd werden met bloemen en zonnetjes om me op te vrolijken maar ook met
verdrietige smileys zeiden me veel meer. En dan de vrolijke tussendoor tekeningen: “Kijk juf. Voor jou!” om je te vertellen dat ze je waarderen en leuk vinden.
Toen ik afstudeerde op de kunstacademie kreeg ik van één van de docenten een tempo zakdoekje bedrukt met een pakje zakdoekjes. Heel symbolisch, maar ik heb hem nog steeds. Na het tweede jaar van de opleiding tot tekentherapeut zat er bij het laatste huiswerk dat ik terug kreeg een klein tekeningetje van de huiswerkdocente. Ook deze heb ik nog. En zo kan ik er nog een paar opnoemen.
Zelf teken ik ook voor anderen. Voor kinderen die in de put zaten heb ik kleine tekeningetjes gemaakt. Een klein schilderijtje als blijk van waardering voor iemand die iets dat voor me gedaan heeft. Om iemand een hart onder de riem te steken of om duidelijk te maken dat ik iemand ga missen. Er zijn zoveel redenen. Eigenlijk doe ik het te weinig.
Vind je dat je niet kan tekenen? Daar gaat het niet om. Zie het als een manier om je uit te drukken. Om iets te vertellen zonder woorden.
Tekenen is een stukje van jezelf geven. Je moet er echt even voor gaan zitten. Het feit dat iemand de moeite en tijd neemt voor jou en daar energie in stopt vind ik bijzonder. Kinderen tekenen
voor opa die in het ziekenhuis ligt, voor mama omdat ze lief is, voor een zusje dat jarig is. Er is altijd wel een reden om een tekening te maken. Pas daarom ook altijd goed op wat je doet met
tekeningen die je krijgt. Je kan een kind behoorlijk krenken door de tekening achteloos in een hoek te leggen.
Kijk maar eens naar de blije snoetjes als ze weer bij je komen en hun tekening hangt daar nog op jouw deur!
Reactie schrijven